Olamaz ismi öylesine sevmelerin!
Hangisine sinmiş, o en acı sessizliğin.
Varılmış ismi, gitmeden sözde hedefin.
Gerçeğisin!Sen benim sevgilim değilsin!

Tükense yaşlarında gözlerim, sende erise.
Unutma! Bana son duamda da gülümse.
Ellerin, şu dünya cehenneminden serinse!
Cennetimsin! Sen benim sevgilim değilsin!

Kıskansan da papatyaları, gülden de güzelsin!
İnsan kokusu sinmemiş, bir gül kadar özelsin.
Saplasan da dikenlerini, unutma sen değersin.
Nefesimin! Sen benim sevgilim değilsin!

Nasıl ki bulutlar, ayı sunduramaz.
Gözlerin gibi saklanır, ay kararmaz.
Sade perdeler ay, güneş tutulmaz.
Güneşimsin!Sen benim sevgilim değilsin!

Gönüllere değil sevdamı, güllere sor!
Öpücük gönüllerde, ne arasın bu kor!
Sanma ki aşıklar, aşklarıyla ölüyor.
Derindesin! Sen benim sevgilim değilsin!

Yaşamak lazım, aynı değil her görünen.
Aynı sapta bir yaprak, bir gül,bir diken.
Gölgelemek bu ateşe fayda etmez iken,
Alevimsin! Sen benim sevgilim değilsin!

Sevgi, aşk, sevda, hoşlantı, bu yolun başı.
Sığdıramazsın bu çuvala, gittiğimiz arşı.
Bunca pisliğe, yalana, yapmacıklığa karşı,
Susuzluğumsun!Sen benim sevgilim değilsin!

Emanet bir taç geceye bahar gülüşlerin.
Sızlarsa susuşun da yüreğim, üzülür, incinirsin!
Küçültme sevdamı, unutma ama sen bilirsin...
Baharımsın! Sen benim sevgilim değilsin!

Doğacak belki yıllar, belki son saniye.
Gözlerinde sunulmuş her gün hediye.
Bakma ah çekip giden yıllara diye.
Kaderimsin! Sen benim sevgilim değilsin!

Ayrılığı ölüme yazmadan düşündüm ama,
Sehere denk geldi vuslat, gözlerindeki kara.
Görünmeden, sevdanı gönlüme üfleyen mimara,
Şükürümsün!Sen benim sevgilim değilsin...

Burhan SEVİMLİGİL