Sıkıldığım, bunaldığım, daraldığım
Bu şehre bir nefes verdin sen!
Ben seni bu sehirde tanıdım!
Değişmez, tüm sokaklarını yık istersen...

Biten umudum tekrar sende yetişti.
Bir deli rüzgârdı serde gençliğim.
Mevsim son bahardı, papatyalar bitmişti.
Ben seni bu sehirde tanıdım!

Bir serin yaz akşamı üzeri,
Pembe hırkanla yitti korkularım.
Mümkün olmadı bir türlü bitmesi.
Ben seni bu şehirde tanıdım!

Vuslata çok yenildi hasret nöbetim!
Üç, beş dakikalık gülüşüne çok vardım.
Sade bir merhaba demekti niyetim...
Ben seni bu şehirde tanıdım!

Tükenen umutların mateminde.
Huzuru ararken dağaldı bulutlarım!
Beni mutlu eden bir tatlı gülüşünü de.
Ben seni bu şehirde tanıdım!

Bakamaya utandığım bakışlarında;
Gülüşlerinle burada ısındım, yandım.
Senle sevdim bu şehri baharında, kışında!
Ben seni bu şehirde tanıdım!

Çok bekledim seni sıcak da, ayaz da...
Belki ben sende sade bir iz kadardım.
Biraz cahildim, deliydim biraz da...
Ben seni bu şehirde tanıdım!

Derin bir nefeste geldin gece, erken!
Hasretini dolaba kaldırdım, tuzladım.
Şöylede uğramış gibiydin geçerken...
Ben seni bu şehirde tanıdım!

Ellerin, ellerimde çok üşüdü.
Gözlerinde bir serçe kadardım.
Beni uğuşturan bir gülüşündü...
Ben seni bu şehirde tanıdım!

Burhan SEVİMLİGİL