Hiç
Bu aralar çok değiştim
Artık eskisi değil yüreğim Olmayan sevdaların peşinde koşuyorum Yara alıyorum her defasında Sonra kuşlara bakıp İç çekiyorum Şimdi gökyüzü olmak vardı Yahut bir çiğ damlası Her yağmur başladığında ben yağıyorum Sonra rüzgar nereye giderse savruluyorum Kurumuş bir yaprak misali Bu aralar çok üşüyorum Ekim alıp yağmalıyor bedenimi Sen kimsin diyenler oluyor bana Susuyorum öylece Yalnız bir kederin içinde Ben hiç kimseyim Ben hiç bir şeyim diyemiyorum Oysa ki Yalan diyordu o şair bana Oysa yaktığım bütün kağıt gemilerin içinde Ben vardım Ve ben yandım O uzaktan uzağa seyretti bu ateşi Ve bitti Bir masal gibi Bir yalan gibi Bir hiç gibi.... Özge Özgen |