Zan altında tüm hükümler,
Zannımca tekelindeyim aşk denen rüyanın:
Bir yürekte saklı bir de el yazımda
Naif bir tını zikredilen,
Gölgelerden uzak benliğin en derin acısı
Yine kerameti kayıp bir imgede,
Satılmış bir cümlede
Hele ki o kaygan zeminde
İfrata kaçmış aşkların kehaneti.

Bir dirlik bir de yok bildiklerim;
Suretimde her daim çökkün bir tebessüm
Kan(a)dığımsa yalan bir arya,
Arındığım artık hangi yürekse
Yine Mevla’mın sunumunda açtığım o rahle:
İklimler biriktiriyorum sayfaların cüretine yenik mizacım,
Sarıp sarmaladığım ölümlü hükümlerin de
Erdiği mertebe.

Sandıkça sandığa tıktığım ne çok delil;
Zannımca yalan olsa da kulağıma gelen
İnanmayı her dem maharet bildiğim.

Geçitlerde kaybolmak bu olsa gerek
Hatta yolun karşı pervazında çarpıştığım muteber
Bir gönül:
Açık mı kapınız, demeye meyyal bir kâfir
Densiz yüreğin de mademki kalmadı mecali
Ölümüne sevip gömdüklerim,
Hüznü küredikçe,
Sarmalında teğet geçtiklerimin de hicabı
İle yüklüyüm.

Kerelerden geçtim geçeli,
Senli benli cümleleri unuttum unutalı
En saygın lekesiyim merhum aşkın,
En diri heceyim de işin aslı,
Karalara bürünmüş cahil benlik;
Beyazdan nasiplenmiş olsa keşke dediğimse
Gün gibi aşikâr bir söylemde:
Yine su akar bulur yolunu kehanetinden arakladığım
Bir name tadındayım bu gece.

Sevdikçe dirileceğini umut ettiğim ölü doğmuş çocuklarım
Her bir şiir yine kanatlarımda kırık bir yürek sesi
Her dem vakti,
Her densiz kelamda ramak kalmışken mutlu sona,
Ya, cebelleştiğim münafık ritmi
Hayat denen perdenin de tek yolcusu:
İhanet kadar sıradan,
Elem kadar dokunan usul usul,
Ahengini içtiğim bir şarkı kadar da uysalım bu gece.

Satılmış şiirlerin paslaşan aryalarında
Gönül rotamın da girizgâhında ölmeliyim
En derin hüznü milat bilip
En sığ yürekten dahi kovulup
Rahmetin kapısına dayandığım
İlahi Aşkın dinginliğine bandım hüznü.