SANA RAĞMEN SENİ SEVDİM
Gözlerine nerden baksan manalıydı bakışların
Sana rağmen seni sevdim bakışların alevdendi Boşa değildi haykırış, boş değil can yakışların Sana rağmen seni sevmek aşka davettendir dendi Kuzguni bir siyahlıkta omuzlardaydı saçların Şekilden şekile girdi her bir şekli ayrı bir poz Büyülenmiş bir yüreği aldatırdı verkaçların Rüzgâr okşarken ayazda her telinde bir yakamoz Sana rağmen seni sevdim esmer güzeliydi yüzün Sensiz geçen her bir gece sanki yüreğimi deler Ağlamaklı günde bile tebessüme döner hüzün Beni benden alıp duran gamzeler yok mu gamzeler Sana rağmen seni sevdim kulağımı okşar sesin “Seni seviyorum” diye seslenirken çok uzaktan Sanki yakınımda gibi hissedilirken nefesin Nokta yerine bir buse konuverilir dudaktan Sana rağmen seni sevdim sebepsiz geldi yasaklar Yüreğinde aşk var iken beklemek zor bir alışkı Meçhulden gelen sevgili kendini meçhulde saklar Her şeyi öldüren zaman öldüremedi bende aşkı Coşari umut yaşatmış her şiir ayrı mizansen Ne yorgun yürekler ermiş ne de canan muradına Kalbimde yaşayan seni ne zaman ki öldürdün sen! Sana rağmen seni sevdim öldürdüğün aşk adına 31.10.2024/Samsun İbrahim COŞAR |
Saygılarımla.