Gizli Yol
ne güzel ne güzel artık hatırlamıyorum
sözümün iliştiği geçen geçen seneyi tadı var hissi var kendi yok nefes nefese son sayfalarını çeviriyorum heyecanla kapiços kras badanof okul sırası kulağım ve kara tahta beyaz göğüsleriyle odaya nam salan o hafif koku geldi gelecek geldi gelecek evden eve gizli yol kaçıyorum kaçtıkça infilak ediyorum sızan ışığın dost eli çatıların karanlığında bir şey arıyor en son seslenişinde şöyle demişti dağlar üşür ben üşümem üşürse dağlar üşür ben düşünmem erme saman yolunun soylu sesi hala arıyorum unutulmuş o sonsuz geceyi hafiflik duygusu sevda salları ırmaklar dost gülücüğü sevinç boyacılara ısmarlanmış ayranlar. |