tamamyanlış yerde ölüyörsun dedi adam istasyonun kenarından sarkmış tirenleri gösterdim yarıya kadar içilip söndürülmüş bi sürü vagon yanlış yerde ölüyor olamam anadan doğma yolcuyum hazır kursağıma dizili durur heran ağlamam gülmeyi ayrı dürüp cebimde taşırım yanında bi tabaka gelincik süzgün gözlü keklik gibi tetiktedir aklım yazsam da iki satır yetmez kesmeye günü ışkın verir geceden kaldığı yerde gün |