Sus-BuzSus-Buz Gün ışığı buz tutmuş donmuş sarkıtlar gibi asılı içimizin intiharları . Kış uykusuna yatırdığımız suslarımız uyanıyor baharın canına yürüyen kanla en son baharda görmüştüm gül dalında bülbülü sesinle yarışıyordu şakıyışı . Hangi mevsimi giysem üşüyeceğim hangi renge bürünsem görüneceğim Ak ta giysem kara da giysem geceyim sonra nedendir boş ver diyorum nasılsa öleceğim . Ne yana baksam seni hatırlatıyor bakışın kalmış kapının kolunda Kokun sinmiş evin her köşesine ellerin ellerin dokunmuş belli her yer nizam içinde . Sükut sus olmuş dilde sabır taşı çatlamış ataşın içindesin buz dağını erittin sen hâla buz ! : Yunus Beypınar |