PATAGONYA’DAKİ HAYALİ ŞEHRİM
 
Şehrim, 
Güzel şehrim...
Doğduğum,
Büyüdüğüm,
Okula gittiğim,
Sokaklarında dayak yediğim şehrim.
Arnavut kaldırımlarını adımlıyorum şimdi.

Önce sevgilimle,
Sonra eşimle el ele gezdiğim şehrim;
Yuvama mekan oldun sen,
Sendedir ilk eyleştiğim o bahçeli ev,
Sendeki hastanelerde açtı gözlerini
Bebelerimin tümü.

Ey şehrim, bu yüzdendir,
Bir asır daha yaşamak isterim sende...
Lakin boğazım yanıyor şimdi,
Yürürüm kaldırımlarında,
Her yer duman, is.
Bacalarından zehir akıyor yine,
Kap kara,
Zift gibi.
Griye dönüşüyor beyazlar,
Sonra da siyaha.
Havada kar taneleri gibi uçuşuyor kömür parçacıkları.

Kara kara dumanlar üflüyor
Sende kurulu termik santraller.
Filtre takmayı masraf sayıyor
Aç gözlü sermayedarlar,
Vekiller onlarla,
Hükümet onların.
 
Yetmez bu kadar demişler,
Dağıtmışlar binlerce ton kalitesiz kömürü.
Alanlar memnun,
Dağıtanlar daha memnun.
Kim düşünür sağlığımızı,
Toplumda bunca bakar kör varken.
Hakimken bana bir şey olmaz anlayışı.
 
Belediye oy derdinde,
Valilik boyun eğmiş siyasi baskıya,
Çıt yok.
Başkentin durumu malum.
Halk dalkavukluğu,
Eyyamcılık almış başını gidiyor.
 
Fabrikalar maliyet sayıyor
Filtre denilen aparatı.
Toplu taşıma unutulmuş,
Yüz binlerce araç,
Egzozuyla katkı veriyor kirletmeye.
Yeşil alanlar yok edilmiş.

Hasta bekler rekabetteki hastaneler
Eczaneler ise pusuda,
İlaç satacaklar.
Tedbir almak yine başa düşecek.
Sarılalım maskelere,
Bulamadık mı,
Bezden mendiller var.
Ağızlar ve burunlar sarılsın hemen.
 
Vah şehrim vah!
Kimlere emanet etmişler seni.
Sen eza çekerken,
Ben ölümü beklemekteyim!
Kimin umurundayız; 
Sen ve ben...
 
Ömer Adar-2017