tortuBaktım ki gözlerim birikmiş resminin üstünde... Gözlerin diyorum Ölmüş olmalı artık girmiyor rüyalarıma Kaskatı kesiliyor uykum Perdeler kıpırdıyor Kederleniyor saçım ayanda Ipıslak bi rüzgar esiyor Gerisi kan ter Camın önüne korkuluk gibi gerilmiş sardunya kanatları Yağmur yaklaşmıyor saçaklarıma Güvercinler uzakta çok Uzakta kanat çırpınışları Bi yüz lazım artık bakabilmem için sana Güpgüzel bi yüz Çocukluğumdan kalma Pıtrak gibi oda diplerinde Kapı eşiklerinde ucunda terliklerin Sarı baş Çift belik içinde kum oynaşmada Bi de inancım en sağmal yanım En kırılgan eşrafından göğdemin utangaç Yeri belli değil Çoğu döşümde uyuturum sessiz Ellerime sağlık derim kar yağarken en çok sessiz Seslen bana Cama yazdığım harfler aksın Tee ilkokul sıralarından tebeşir koka koka Düğme kopa dağıla yaka gibi aksın Nilgün gibi aksın karanlıktan aydınlığa kuşlar arkasından baksın |
an gelir
bir Nilgün akar Marmara'ya
hani bir zamanlar lastiktir bazı şeyler
ama insanlar sahicidir yaşanılanlar sevgiler paylaşılanlar
lastiktir hani ayakkabılar şu kara olanından
yakalıklar serttir plastikten
ama çocuklar daha gerçektir o zamanlar
kokular sobanın sıcağı annemin ekmeği babamın tebessümü öyle gerçektir ki
anı gibi değil sanki her an hayatın bir parçası gibi
sahi şimdi neredeler ki
öyle işte
gerçek şiir derin ve kuyu gibi
içine bir daha düşmeden uzaktan sessizce okuyup gitmeli
düşünde insanın canı yanıyor çünkü :)
çok güzeldi saygımla...