kar yağıyor ve benSonbahar Öncesi düş bahçesi Bu sarı ve kızıl yaprakların Sonrası defin yalnızlığı Çimenlerin ruhunu saran akşam karanlığının... Çıplak tepelere koşar, Rüzgar ve bulutlar. Peşinde yiter çocukluğunun, Tahta bacaklı çocuklar. İki değnek ve dayanç Merakın bakir toprağa çekinen dokunuşları olur Ve kayar yeryüzü güçsüzlüğün kollarından.. Kalbin bekler.. Gözlerin aramaktan yorulur Bakarsın ay da görünmez olur Bakarsın yürür kaplumbağa yıkılan yuvasına Acelesi yoktur.. Kar yağıyor Ve ben.. mevsimlerin cenazesiyle doluyum .. Gül cesetleridir Avuçlarıma gömdüğüm.. Kar yağıyor Ve ben.. Ellerimi açarsam eğer Bir ceylan geçsin Gözlerinin kuruyan yeşilliğinden Ve bir kuş Soğuk mevsimlerin belleğinden Uçarsa eğer Kanatları tam olsun ne olur.. |