KAYBOLDUM
karanlık bir şehrin
ürkek kaldırımlarında seni ararken kayboldum oysa seni bir ömür kadar çok yaşadım bu hayatta ve bu karanlık göğsüm şahidimdir ki sensiz üşürken bile seni yaşadım eksiktim sensiz ve yitiktim ama umut dimdik ayakta dimdik dirençliydi ve lanetli bir çağdı bu tabulara yenilmiştik doya doya sevemedik birbirimizi ve sevmek bize uzak kaldı biz sevdanın çok ötesinden geliyorduk yaşamak bizim eksikliğimizdi ama yaşamak için geliyorduk ve yaşamak için seviyorduk baktıkça arkama seni görüyorum karşıma baktığımda sen gözlerimi yumduğumda koynumda kollarımı açtığımda kollarımın arasındaydın şimdi kaç mesafenin arkasındasın kaç vurdum duymaz beton yığını örülü kalbinin caddelerine kaç savaş sonrası ağır yaralı bir serçenin kanadına sarıldık ve kaç kapının ardında kaç pencere aralığında güne hasret güneşe sevdalı düşlerde yaşadık hangi düş bizim biz hangi düşüz ve soğuk bir kapı eşiğinde kalıp üşürsen ben o kapının ardında sana sarılı olacağım seni koklayacağım seni saçlarını okşar gibi seveceğim hadi sevgilim şimdi bir dilek tut içinde sevdanın boy verdiği sonra bir yıldız gibi kaybolalım birbirimizin kalbinde yürekçe yürüdüğün yol varmak istediğin yere götürür seni bunu unutma sevgilim ben o yolda seni ararken kayboldum ibrahim dalkılıç 02/02/2017 23:15 izmir |