Dü/şün/ce düşünce...(sone)
Düşünce düşünce:
Ekmeğini yağ sürer, kol gezen kötülükler Bıktım fani dünyadan kalıcı değilim ben Kısa sürer her bahar, sefâ sürer karakış! Yüzü boyar sahtelik, iyi kötüye köle. Zavallı güzelikle şenlenir imansızlar Kol gezen kötülüğü nasıl önleyeceksin! Kavuşmuyor ki doğa; ondan başka kaynağa Uzanıp akıp gitsen ırmağın kollarında. Bassın bağrını toprak, bütün kötülükleri Hüküm sürüyor işte! Kararttılar renkleri; Yaldızlı posttu kapmış köşe kapmaca oynar. Boyu bosu devrilmiş dildeki yalanların Kör topal kızla oğlan giyinmiş süs bitkisi: Adı saflığa çıkmış ne garip dünyadır ki; 6 Sandığından çıkarsın üç beşi bir yerdeyi Yazın tatlı rüzgarı değsin o gül gerdana Üstüne yürüdükçe karşı koyamazlarken Hiç biri bu mucize doğanın karşısında. Kıyamet kopsa titrer, dalda yeşil yapraklar Çürüdükçe zamanla yeniden açar yaprak Nerede saklanırlar ışıldayan baharlar Mis kokulu çiçekler uçuşan kelebekler Bir rüyâ aleminde akşam sefâlarında Buluşan renkler nerde nerde eski zamanlar Kaybolup gittiler hep hepside birer birer Başları göğe değen bir ummandı mutluluk Yenilgiye uğramış geçip giden zamana Yenik düşüyor herşey ölümün gazabına.. 7 Oku; çalış ve öğren, cahil kalma dünyada Hakkı adeleti bil herkese adil davran Kör karanlıkları sil o gönül pencerenden Okşa yetim başını ona yurt yuva göster Kırk yıl köle olurum bana harf öğretenin Demiştir atalarım boşa değildir elbet Kalmasın odalarda karanlık hücrelerim Yakışmaz Türke esir yaşamak Türkoğluna: Bilgeliğin san söhretten ziyade ilmin olsun Düşenin elinden tut diz çökmesin önünde Sana boyun bükenin kaldır dik tut başını Ayak basma üstüne karıncanın böceğin Unutma ki her canlı ölümü tadacaktır Asaletinle giyin o beyaz gelinliği.. 8 Şehit mertebesini eren vatan uğruna: Mehmetçikler doludur kurtuluş savaşında Çanakale geçilmez yurdumun köşesinde Yurdumun her karışı boyandı al kanlarla. Kıran kırana geçti şefaate ulaştı Ateşten bir gömlekti yüreğinde ateşti Kadın kızı erkeği bu uğurda çarpıştı Toprağa karıştılar top yekûn vatan için!! Hiç yoktan var ettiler sürdüler o düşmanı İlkkurşunu attılar İzmir’de Ödemiş’te Ne sırça bir köşk vardı nede ayakta çarık Yokluk içinde birlik yürüdüler el ele Yürüdüler el ele kaynılarla kızakla Elif elif düştüler özgürlüğün peşine... Nurten Ak Aygen 29/01/2017 |
Beğeniyle okuduğum. Anlamlı, güzel bir şiirdi.
Tebrikler hocam.