Dü/şün/ce düşünce *****(sone)
Kayalık kıyılarda dinen dalgalar duru
Çırılçıplak ardarda ömrümüzün anları Çarçabucuk kaybolan zaman bir armağandır Amansız tırpanını başa vurur erkenden Gözkapaklarım ağır, yorgun argın kapanır Keyfince kapansınlar sana benzer gölgeler Koyunlar saya saya hayalinle kapansın Çok değildir o kadar avare saatlerim Uyku durak vermeyen kendi aşkımdır benim Benzim uçmuş pörsümüş kendine duyduğun aşk Ters düşer bana bu kez aynada görür görmez Varlığımın her yeri gözlerim ve yüreğim Her bakımdan hemde çok gördüm gerçek yüzümü Örtünsün güzelliğe bitsin bu kara günler.. 4 Kötü şeydir insanın kendine duyduğu aşk Karanlık yokuşları yaşlılıkla tırmanmak Yalnız bırakır dostsuz gözden ırak olarak Görsün kara satırlar görsün gerçek yüzünü Doğa yenileniyor eskileri soyarak Gözboyamaya kalkmaz allı pullu yalınkat Yeşil almaz kimseden kendi ilk yazı için Süsü püsü kendinden doğal yaşar güzellik! Eski güzellik neymiş görsün düzmece sanat Kimseye vermezdi şan çiçek doğal ölürdü Saçında altın örgü gönlünde destan Türk/ü Yanakları eskiyi gösteren bir harita: Hazinedir sandıkta saklı duran antika; Dünyanın gözündedir, bu ülke yarımada... Nurten Ak Aygen 31/02/2017 |
Saygılarımla