Yüreğe gömüldü aşkdevrildi gözleriniz yüreğin köhne kapısından içeri yollarına acılı sancılı kederler ekerek… zamanın gürül gürül çağlayan memesi kurumuş pörsümüştü süt di(ü)şleri dökülen sabah kanına ekmek doğrayarak tanın kızıl sütünü içmişti yaralı akrep can havliyle yelkovanı zehirlemişti geç kalmıştım gülüşlere sevinçlere... içimin kuruyan ikliminden susuz rakılar geçerken kirpik mazgallarından sızan iyotlu sular kabuk bağlamayan yaraları sızlatmıştı gece tırnakları ile kanatırken hayallerin tenini ıslığınızda dağ türküsü ile serkeş bir halde ona eşlik etmiştiniz umutları bir kalemde silip süpürüp müebbet yalnızlığa hüküm verdiniz boyunlara asılı vasiyetlere geçerken düş çarmıha gerip seyrettiniz aşkı yürek çukuruna acımasızca gömerken.... AA |
Hakettiği yerde...
Kaleminiz daim olsun...