11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2196
Okunma
Gün, âsûde çekildi.
Guruba bıraktı kendini….
Ağır ağır yerini aldı
Asıldı semada yıldızlar.
Tutunmak isterken bir yıldıza
Almak isterken avuçlarıma
Açken bir damla nûra
Yıldız aktı geceme…
Öyle alışmışım zifir-i karanlığa
Kamaştı gözlerim.
Yakalamak isterken
Dokunamadım.
Söküp sürûru içimden
Kayboldular birer birer…
Bu gece yine mihmânım oldu;
Zifir-i karanlık,
Hüzün,
Acı,
Uzaklardaki neyzen…
Yine matem çöktü ruhuma
Parçalandı dudaklarım, kırmızılar karıştı siyaha…
Lakin indirmedim geceye
Bir masum damlacık…
...
Bak!
Neyzen de sustu artık.
Kalmadı bir sadâ geceme inen.
Bir ben kaldım bîdâr, yıldızsız gecede.
Şimdi gecem sıkkın,
Suskun
Issız.
Ben zamandan zaman benden geçmiş…