Paslı Direnç
kalanlar sayılmıyor
vakit geçiyordu ha bire ibreye doğru doğanlar doğurulanlar ve atmaca aklı tutulmuş yaygara da ıssız tükenirken sevinç keskinliğinde sunuyordu sonumuzu sonsuza karşı dağın yalancı şarkısı içinin mushafına doldurduğun akis de yaşlanıyor zaman öpücüğüyle yumuşatılmış korkularımız korkularımız ileriyi emen iletken zora girdikçe paslı direnç eskinin eskidikçe söz çürüğüne bulaşan didişmenin perde arkası dorukların yankısını teselliye saklayan iyi gerçekten kaplayabilir mi evreni iyileşmek ilerliyor şakacı morun sorgusunda uyanabilecek miydik öpülürken yumuşacık esmer sevgi geceye daldı ezelden ebede bütün yaşananlar rüyaydı. |