ÖMRÜMDEN BERİ ÖLÜMDEN İLERİ





Gözlerim istanbul kalıyor bazen
İki elim kalbimde çıkıyorum yolların amansız düşlerine
Bir fırtına geçiyor yüreğimden kar kalıyor, üşüyorum
Ve bende yokluğunun kıyameti kopuyor şimdi
Aynı sen gibi atıyor yürek bakışlarım
Elimi sürdüğüm su, çağırıyor nehirlerin gözyaşlarını
Dalgalanıyor hayat, senle yaşamak ve sensizce kalmak
Ne zor sustuklarımı yaşamak, çok fazla derinliği
Biri ömrümden beri diğeri ölümden ileri.




Gözlerim yapayalnız kalıyor bazen
Gün geçtiktçe dönüyor geceye, sesleniyor beyhude
Bir gözüm yıldız diğeri boran zamanı
Savaşan ay ve batan her güneşte dur çığlıkları
Ve yüreğimde özleminin depremleri
Toprak toprak gerçekleşiyor kalbimin kehanetleri
Bir kez daha eminim suyla ateşin sevdasından
Bir kez daha eminim vazgeçemediğim dağlarından
Hiç kolay değil ellerini uzakta bırakmak
Ne zor yolların gölgesinde sensiz yaşamak
Belkide bir yudum varlığına hepsi
Kendisi gözlerim gibi, elleri tutmuşum gibi
Yaşadıkça sen ihanet ediyorum azraile
Sevdikçe inat ediyorum hayatın ta kendisine
Biri boynuma dolanan ecel diğeri kalbine bir sefer.
Belki de her şeye değer.




Gözlerim sözlerim gibi susuyor bazen
Dillenmeden anlatıyor her şeyi sağ sola bakarak
Bir cümle bırakıyorum bu şehre çıkmadan önce
Kimi huzurdan, kimi de mutluluktan
Sen gezersin diye özlemi çiziyorum caddelere
Sen tutarsın diye notlar bırakıyorum güvercinlere
Kimi zamanda sızı, kimi zaman karın ağrısı
Bazen de yokluğundan düşüyor yağmur tanecikleri
Dönüyorum yoksun, gidiyorum yoksun, yoksun
Seninle dolu şu kalbimde bomboşum.

Ömrümden beri ölümden ileri
İki elim kalbimde bekliyorum.
..


ÖMRÜMDEN BERİ ÖLÜMDEN İLERİ
Mert Zafer Cansever
(Mawish Şiirleri)