YAPMA KADIN
Rakı görmemiş bardaklar ölüyor,
Bu aşkın bağrından çekme elini, Ölesi düşman, tuzaklar örüyor. Gitme, olmadan annemin gelini. Kefene koysam, benim sevgim ölmez. Bu senli gözler, ah bilirim gülmez. Gidince sanma her şeyim tükenmez, Hangi yar siler gözümün selini, Neler yaşadık, anlatsın melekler. Bu aşkla can buldu ölen kelebekler, Allah’a anlattık gülen hayaller, Matem olmasın sevdamızın rengi, Ömrüm yas tutar, güneş kan kaybeder. Yüzünü görmesem, yıllar can kaybeder. Kente kurşun yağar, her zaman sürer. Alıp götürme cennetin sesini. Yollar dirilsin, yapma kadın desin. Vicdanın seni bana yakın etsin, Kirpiğin titresin, saçların essin. Bana döndürsün gözün bebeğini, Tamam hadi sen git, sende hiç ar yok. Aramızda dağlar, içimde nâr çok. Ben sana hep aç, sen bu adama tok. Bir gün yaşlarla anacaksın ismimi.. ŞİİR : Servan Erdinç |