Giderken tren gibi üstümden acımadan
Nefesimde pranga dudaklarım kördüğüm
Söylerken bitti diye; gözyaşımdan utanmadan
Sevdiğim kadın değil, düşmanınım gördüğüm.

Damlalar nehirlerin elinden tuttuğunda
Aşklar ayrılıkların belinden tuttuğunda
Elvedalar "ah" için dilimden tuttuğunda
Bükülmeyen bileğim sevdaya esir oldu

Güneş şah damarıma gülmeyi fısıldasa
Kimliksiz matemdeyim, hicrandır bana mevsim.
Yüreğim unut diye delirmeyi başlatsa
Bu aşkın zerresinde yok yalana hevesim

Anılar yanağımdan durmadan akıp akıp
Kirpiklerini bana bıkmadan takıp takıp
Beni gayyadan beter usanmadan yakıp yakıp
Eskimeyen gülüşüm gayyaya kardeş oldu

Varsın elalem beni suçlu gibi kınasın
Zaten gururum gitti seni hâlâ severek
Inan ne yapsam bile sen silinmez kınasın
Söyle aşk bitiyor mu yas bırakıp giderek

Hesap ver şu kırdığın umudumun kalbini
Hesap ver şu kırdığın boynumun vebalini
Hesap ver şu yıktığın Servan’ın ahvalini
Şu ömrümü verdiğim rüyaya kin eş oldu

Şiir : Servan Erdinç