Sen ki benim gecelerimi emziren aydın,
Şimdi ne gece ne şu kör olan gündüz aydın,
Saçların bir yılan gibi dolaşıyor burda,
Helâli olmayı düşlediğin adam kanda,

Hasretin yüzümü sürüklerken köşe bucak,
Gökyüzü yoksuldur; toprak ana açar kucak,
Şefkatle bana bakan vuslatın dost gözleri,
Dur yeter diye yalvarmakla inler sözleri,

Cehennemi ağlatan kör bıçak vehhâb sevdam,
Seni çalan kaderi affedemiyor sevdam,
Sana sarılmayı özlüyor bu elbiseler,
Boş odadan nedir bu gelen can alan sesler,

Bu terlikler koşarak sana mı gidiyorlar,
Yoksa benim cenazemi mi götürüyorlar,
Bu masanın başına ne zaman aklar düştü,
Bu aşk şarkılara nefesken kim derdi düştü,

Beni telefondan ararken morgta diyorlar,
Kederler oturmuş hayallerimi yiyorlar,
Omzumdan tutan kitaplarım durun yapmayın,
Artık şair değilim, ne olur yazdırtmayın,

Gözyaşım düşme yollara inan beyhudedir,
O mavi gözlü çocuklarıyla evindedir,
Görmeyeli yıllar geçti dağların boynundan,
’Seni çok sevdim’ geçsin Mezar taşım yanından..


Şiir : Servan Erdinç