hücrelerime kadar özledim seni yine
yine damarlarımdaki kan kadar sıcak sevdam
kan kaybından değil, sen kaybından ölmek üzereyim
kimsenin uğramadığı bir kentteyim yine
ve ay ışığına kapılıp seninle konuşuyorum
seninle yürüyorum bu kenti
bu yolu
bu acıyı

yaşama telaşındayım
hep yıkıntılar içinde kalmış yüreğim
hep keskin bıçak üstünde yürüyorum sanki
ve tanrı tarafından dışlanmış bir mutluluğun peşindeyim
son bir nefes kadar acıyı bedeninde biliyorlar
bir mevsimin son günü gibi
takvim yapraklarından düşer gibi eksildim

aynı geceyi kaç özlemekle tükettik
kaç gün ışığına hasret yaşadık
kaç türkünün içinden geçtik kim bilir

uykusuzduk, yorgun
ve tükenmiştik
ama seni hep yaşattım içimde

yüreğimden bir şiir daha eksilmeden gel
bir şiir daha savurmadan küllerini
yüreğimi tutuşturmadan
yangın yerine dönmeden bu kent
bu sevda
bu özlem
bu yaşamak


ibrahim dalkılıç

26/12/2016
22:45 izmir