0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1089
Okunma
Ben kendini hatırlamayan bir şiir’im
bir gölgenin ayak sesiyim belki
çok önceden yazılmış bir rüya gibiyim
bir fincan içinde okyanus sesiyim
kendine dökülmekten yorulan bir gözyaşıyım
ben işte hep buyum / hatırlayamadığım
bir pencere önünden seyrediyorum kendimi
yeni doğmuş acıları avutuyorum belki
sesimi duyamıyorum sonra
biliyorum gelmeyeceksin
sonsuzlukta bir geleceğim
farkına varmadığım
belki bir bulutum
başka diyarlardan
ben kendini unutan bir şiir’im
hatırladığımda açacağım tüm kapılarını
unuttuğumda yeşerecek tüm çocuklar
musmutlu insanlığa uyanacaklar sevinçle ...
5.0
100% (4)
