Belki öldüm ...Kendime bir yol bu ; ve sadece ölülerin gördüğü çok eski bir yalnızlığın kendini ihbarı gibi biliyorum kendimi, ve o yüzden ölüyorum sen intihar zannediyorsun senin şans dediğin bir oyunun son taş’ıyım belkide her gece ve her gündüz boş duvarların ardında yine son, yine karanlık, yine ; ve binlerce dua kendi düşüncelerimde buz mavisi bir sessizlik belki de hep yaptığım bir saçmalık belkide yaptığım delilik belki saçlarını öpmek gibi bir hasret bu belki yalnız ölür insan belki sessizlik ... |