Hep aynı ...Her geçen gün kendimden çalıyorum ilk defa dün anladın bunu kimileri yaşlılık diyor kimileri hüzün -ve biliyorum kendimi yazıyorum aslında deliliğe vuruyorum çoğu şeyi belki de delilikten bir pencere seçiyorum odamda bir bulut oluyorum bir güneş bir ay sağanak bir akşamüstü gibiyim aslında sağanak bir yalnızlık suskular içinde debelenmiş rüyalarımı örtüyorum tam ucunda bir bekleyiş işte tam ordayım gelen bilir benimle bilen acı çeker benimle yok olmaktan geçmiş bu şiir hep var olanı yazdı kalem dert hüzün keder sevinç gözyaşı ne gelir akla kaleme geç kendinden en güzeli gelmeden kapına hüzün bahar hep aynı kal hep aynı sev hep aynı öl sevgi tarlasında bir çiçek ... |
Şair bir insan böyle içten yazılan bir şiir okudumu daha da şairleşiyor...
.................................................... Saygı ve selamlar..