Bu bir yalnızlığa yolculuk
adına kimi şiir diyor kimi delilik
ve sonrasını kimsenin bilmediği
ve susmalarda bir derinlik

orda olmak istiyorum
çiçek kokusu yalnızlığımda
kendinden geçince tüm renkler
orda ağlamak istiyorum

belki anlaşılır belki saçmalık
bazıları hayat diyor
bu rezil yaşanmışlık

bir akşamüstü efkarı
bir bekleme sevdası
içimizde bir yangın
gözümüzde mahşer

bu bir isyan aslında
kimsenin duymadığı
bu sürekli kendine kaçış
akılüstü yalnızlık

delirme nöbetlerinde bir sağanak
enkazı kendine ölü günahlar
işte tam şurda, belkide değil
niyesi sabahsız bir eflatun

belki aklım karışık, belki
peki bu kahreden yalnızlık
hep benim olsun
bu delilik

çırıl bir insanlığın üstüne
sakladığım onca yalnızlık
zamandan muaf tuttuğum pişmanlık
bir bir şikayet edin beni

ben belki yokmuşum
derdim sonsuzluk ....