Yine ağır geçecek belli ki gelen kışlar
Yine dağlarında sis, kahır çeker yokuşlar
Ve, yine; çirkinleşmiş insandan kaçan kuşlar
Arşın altına dolup iklimleri delecek
Lâl kesmiş âlemlerde sağırlığa dönüşen
Azgın ruhlara karşı daha güçlü gelecek
Sadrın sandukasından tozlu hayata düşen
Aç gözlü bakışlara ah döküle döküle
Mihrabını titreten toprak dönüşür küle



Şiddetli iç kanama yara derin, muzdarip
Yıkımı yaşattığı kurşun yarada garip
Zilletin gezindiği yerde künyeler tahrip
Lâkin, ne yazmak mümkün kalem davadan sürgün
Riya damara yaslı şeytan safi duyguda
Arınıp günahından eder cihanda vurgun
Eşkiya ayininde tutar toyu uykuda
Sonra da kabalıkla dönüşür canavara
Namerdin zincirini kırmış benzer davara



Asırlık çınarların kökleri söküleli
Yeni bitmiş fidanın gövdesi büküleli
Yurdundan bebelerin avazı çekileli
Düşler, arzular suskun fikirler paramparça
Özden dışa yansıyan acı soluğa kadar
Zoraki tebessümde gama dokunur fırça
Hükmü giymiş eşikte ölüm; ömre hissedar
Doya doya yaşamak varken fani göçmene
Hırpalanmış nefesler can verir, delişmene!


Nezahat YILDIZ KAYA
2ARLK’16