HASRETİM
Ne zaman konuşsa nâzik diliyle
Gönlümü okşayan, söze hasretim. “Canımın cânânı, efendim” diyen Beni candan seven, öze hasretim. Her bakışı beni aşk ile vursun Nerde karşılaşsak hâlimi sorsun Baharı görmedim güz şöyle dursun Hap kışı yaşadım, yaza hasretim. Âşık olup sevmek âli mi, âli? Sevgiye muhtaçtır bey, paşa, vâli Oluklardan sarkan buzlar misâli Öyle bir hayat ki, naza hasretim. Elime yapışır “hocamdır” diyen Ne de çok çoğaldı dekolte giyen Mızrap dokununca birden titreyen Besteye, güfteye, saza hasretim. Gönül sofrasını bağrıma açıp Öyle bir sevgi ki aşk meyi içip Baygın nazarlarla kendinden geçip SEVGİ İLE BAKAN, GÖZE HASRETİM… 27/11/’16 Hanifi KARA |
Beğenerek okudum
Selam ve saygılarımla