eşikte kalırken gün...gözlerim tutsak iki pencere sessizlikti payıma düşen duvarları kirli bir odada çoğalırken adımlarım bin ah çektimde yetmedi ellerinden tutup sürükledim perdelerini örterken zaman söz verdiğin anlar sıktıkça kanattı tırnaklarımı kuytumda saklı yalnızlık var git artık uzaklara öyle kal orada dalından ayrı yaprağın çıtırtısı hasret devrilirken geceye sözleri üzerinde sükutun kapalıdır kapısı oysa söyleyemedim hangi sesi dinlesem kanat çırpmadan kirpiğime inmiş hüzün son seferdeyim yüzüm kente sürgün söyle sana nereden geleyim eşikte kalırken gün... 09/04/2008 |
kanat çırpmadan kirpiğime inmiş hüzün
son seferdeyim
yüzüm kente sürgün
söyle
sana nereden geleyim
eşikte kalırken gün...
yürekten kutlarım.. seviyorum şiirlerinizi.. selam ve saygılarımla..