sen sesini arala...halatı kopuk zaman fırtınaya sarılmış rüzgarın türküsünde söylesem yokluğundan seken kurşun bulutun kırıldığı an aşkı yine döker yüzüme uğurladığı eski ben’in ardından sözü sürerken namluya açılmıyor feryadım uyandırsan gözlerimi omuzlarımdaki bakıştan yüzüm hiçliğe dönüyor ağlıyorsun içinde ağlama yorgun dudaklarıma ateşi düştü damlaların sen sesini arala gece çizerken tenimi kalk gidelim avutulsun suskunluk kanadı üzerinde... 14/04/2008 |
yorgun dudaklarıma
ateşi düştü damlaların
sen sesini arala
gece çizerken tenimi
kalk gidelim
avutulsun suskunluk
kanadı üzerinde...
şiirlerinizi okumaya devam :) çok güzeldi.. yüreğinize sağlık.. selam ve saygılarımla..