İKİ KİŞİLİK YALNIZLIK
Otuz sekiz metrekare, balkonsuz ama pencerelidir
Oyuncak, karton evlere benzer Sıcacıktır, her daim benim evim İşte cevabımdı bu benim Büyükşehir’ e ilk geldiğimde Nerede ve nasıl yaşadığımı soranlara Yalanım yok... Otuz sekiz metrekareydi ama olsun Mutluydum ben, huzurluydum Kendimle dertleşir, kendimle kavga ederdim, Kendimle ağlar, kendimle gülerdim Kendim söyler, kendim dinlerdim Zaman olgunlaşınca bende değiştim Yalnızlık artık paylaşılmalıydı Ne kadar da saçma bir karardı Yalnızlığımı, acımı, sevgimi, yüreğimi, Kendimi, beni yani bir beni paylaşmıştım Diğer yarım olduğunu zannettiğim,başka biri ile... ’Kişinin diğer yarısı’ sözünüde hep manasız bulmuşumdur ”Evlilik iki kişilik yalnızlıktır” der, Özdemir Asaf Sözleri doğrular gibiydi sanki zaman Kocaman bir evde İki kişilik yalnızlığı paylaşırken seninle ben Benimle miydin acaba sen? Dört duvarlı bir karton kutuda yaşarken Yalnızdım evet yalnız olabilirim ben ama yinede Kalabalık olduğum zamanlarım oldu çok kendimle Yalnızlık Allah’a mahsusmuş, öyle diyorlar O zaman iki kişilik bir yalnızlıkta olmak neden bu kadar acıydı? Yalnızlık Allah’a mahsussa, Kula ne kaldı? Kulların yalnız yaşaması acaba yasak mı? |
Kutluyorum usta kalemi
_____________________________________Selamlar