Olmuşla ölmüş
Uzun zaman oldu
Yıkık dökük yollarda, yarım kalmış rüyalarda hayallerim Kırdığım insanları Eskisi gibi olmayacak kalpleri anımsıyorum Şimdi şimdi anlayabiliyorum onları Yaptığım saçmalıklara gülüyorum ara ara Benim doğrularım başkaları için önemli değildi Sendeledim hayatın, aç kurtların arasında Yürürken, düşmekten korkarak baktım hep etrafıma Tutmak isteyen var mı; der gibiydi bakışlar Boşluklarda kaldım çoğu zaman Olan olmuş, ölen ölmüş, giden gitmiştir, dedim Kaçıyordum gerçeklerden belki de, kim bilir? Ne olmuşa, ne de ölmüşe çare yoktur Olan olmuş, ölen ölmüştür Bazen ağır basar isyanlar Haklı olduğumuzu savunuruz, olmadığımızı bile bile Aslında korktuğun kendinsindir İtiraf etmeye utanırsın Eleştirilere açık değilsindir, korkarsın Ya? diye düşünürsün Olmuşu olmuşa, ölmüşü ölmüşe bıraksan, Daha mutlu olacağını görsen tüm acıların boş olduğunu Hayata tutunabilmemin ne kadar güzel bir duygu olduğunu Ve anlarsın ki; Yeni bir hayatla beraber her şeyin yeniden doğduğunu… |