Depresyon
Günleri bile karıştırıyorum uzun zamandır
Geceleri dışardayım, Gündüzleri yatakta Dışarı çıktım, haftalar hatta aylar sonra Korkuyordum insanlardan, Kendimi gördüm yürürken, Bastığım su birikintisinde İki kan çanağı göz ve morarmış altları Hastalıklı bakışlarımda Sararmış ve bir bitmişlik gördüm, Yağmurdan arta kalan bulanık suda Kurumuş çatlamış dudaklar, dağınık saçlar, Kirlenmiş, kokuşmuş kıyafetler ve… İstenilmeden gelinen o nokta Bitkin, yorgun, yarı ölmüş bir ben gördüm O halimi hatırlayarak eve döndüm Pizza kutuları, kola şişeleri, Elbiseler dağılmış odanın her yerine Bir kâbus içindeyim, bir depresyon Aynadaki ben, bana baktı korktum İki tokat attım yüzüme, geldim kendime Açtım pencereleri, Topladım bir karton kutuya sana ait zırvaları Temiz havanın içeri dolmasıyla açıldı birden gözlerim Temizledim evimi ve kendimi Takvime baktım tam üç ay, iki hafta, dört gün ve dokuz saat olmuş Sen benden gideli yani benden geçeli Kendime kızdım, haykırdım Bir gülümseme hissettim dudaklarıma Baktım kendimdim artık Açtığım pencereden temiz havayı içeri aldım Seni de eşyalarınla beraber çöpe attım… |
Kaprisinden oluşan dağları aşamadım,
Hasretlerin romanlarını okudum ,
Git dedim ama yokluğuna alışamadım,
Başka güzellere karışamadım...
Harika şiirine hediyemdir değerli dost,tüm hakları size aittir,iyi akşamlar