“Gülümse”
Ve aniden bir flaş patlar yüzüne, gözlerine
Ve mantıksız bir şekil alır yüzün,
Donakalırsın fotoğraf karesinde
Doğumda böyledir bir bakıma aslında
Sorulacak olsa dünyaya gelen bebeğe
Pat, kıça bir tokat, ardından bir çığlık
İşte o çığlık flaşıdır hayatın, tokat ise ”gülümse”
Doğarken ağlıyoruz daha ilk dakikalarda
yiyoruz hayatın sillesini,
Gidiciyiz bunu biliyoruz zaten
Nedir insanları bu kadar tedirgin eden?
Doğarken gülen görmedim hiç,
Göçerken gördüm inan, gülümseyerek giden
Ölümden korkarız, sonuçta hepimiz insanız
Neden korkarız, bu da meçhul ya…
Doğarken ağlarsın, hoş gelirsin, sevilirsin
Giderken gülümser gidersin, acı verirsin
Biri çıkarken dönüşü olmayan bir yolculuğa
Neden bu kadar ağlıyoruz,
Kendimize bunu bir sorsak ya ;
Hoş, gülecekte değiliz ya hani
Huzur buluyor giden demek ki; gülümseyerek gidiyor,
Olması gereken mekana
Neden gülüyor ve seviniyoruz
Dünyaya acı ve çile içinde gelen bir çocuğa
Ben gelen değil, gidenlerden olmak
sonsuzlukta kaybolmak istiyorum
Sorgulama, zorlama, kurcalama sakın ha
Herşey ters gidiyor yoksa
Her yolun sonu çıkıyor aynı kapıya
Düşünüp taşınsan hayatın gerçeğini
Sadece şöyle kısa bir zaman
Anlarsın ki işte o zaman herşey yalan
Gözlerindeki ’flaş’ geçtiği o an!