BOZKIRIN TÜRKÜSÜ
aldım selamını yeşil başlı turnalardan
sürdüm atımı viran ömrün kuytularına burası bizim hanımız değil bize ait değil bu kahvelerin sabahları çıkar karanlıklardan güneşli gövdeni saçlarımda bozkırın vurgun yeli bir tek sen kalıyorsun dudağımda yarım bozkırın türküsü gurbete çıkanlar dokudular kara sevdalarını gül menekşe kilimlere kızılırmak geri vermez ahu bakışlı maralı safir aynalarda revanım elime bir cura saz ver gayrı saçlarımda bozkırın vurgun yeli bir tek sen kalıyorsun dudağımda yarım bozkırın türküsü korsan kedilerim sokaklarda yar yakmış kendini ankalar göğünde taflan kokan çocukluğum külün hare hare samanyolunda solmuş baharımın gülü nergisi saçlarımda bozkırın vurgun yeli bir tek sen kalıyorsun dudağımda yarım bozkırın türküsü ağıtlı nicedir sevdanın hüzünkar sesi kuşlar yarin mektubunu bilmem hangi yad ele götürürler hançeremde eskimiş bir şarap çığlıklar çoğalıyor içimde senden yana mor sünbül dağlarda gezen maral nice bin senedir sürdü bu hasret erciyes eteğinde uçurum güllerinden sorarım seni uçurumlarda sustuk işte biz de al git başını gün doğanda yanık ahlarını kendi salar turnam kendi göğüne külümde açmaz mayınlı şafakların gülleri saçlarımda bozkırın vurgun yeli bir tek sen kalıyorsun dudağımda yarım bozkırın türküsü ÖMRİYE KARATAŞ İSTANBUL 15.10.2016 |