Çocuk aklı Kedi Sırrı
Köşede bavul
Gri Ne saklarki cepleri Mermerden zeminde dikine Yokmu sahibi Demirden iki tutmaç üzerinde Bekler gibi istasyonda bir eli... Geride Uzun bir sren sesi Raylar yeniden hareketli Tepede güneş Sessizliginde deliyor bulutları Saat kaçtı Hala bavulun bir sahibi cikmadı... Adımları azaldı çevrenin Gürültüsü dağıldı sislere Ya anlayamadığım sözler Daha demin yanımdalardı Ama aklımda kaldı birkaçı Yoo Söylemem Korkunclardı... Evim yakında Çıkar gelirim arada sırada Buralara... Arkadaş edindim oyunları Ve taşları Betondan arda kalan Yandaki inşaattan... Uzakta Bir er kisi Benden büyükçe gözleri Büyükçe cüssesi vardı Gölgesi düstu ansizin yüzüme Bana bakti Kalk dedi çocuk Bağırır gibi Nefesli.. Tugladan duvarlar Sıra sıra Birinin altında Çiş lekesi Az ötesinde birkaç kedi Yumalamış tüylerini Hiriltilar karanlikta Yer bulmuşlar bank altlarında... Kalktım Koştum siyah olan kedinın yanina Yapabileceğim tüm hızımla Sevdim boylu boyunca Ense ve gövdesini Egildim f isildadim kulaklarına O bavul benim Taş doldurdum içlerine Ne olur kimseye söyleme Olur mu? Olur dedi (miyavladı)... |