Şu yitip giden yıllara acırım,
ağlamakla, inlemekle, ne yazık, çözüleği yok işin:
gözyaşları ıslatır durur dizi dizi düşüncelerin

sıradağlar gibi felâketler ardarda geliyor
zalimler pusu kurmuşlar, yedikçe ekmeğini semirdiler
kaymağını ülkenin
yabanıl otlar, engerekler doldurdu her yerini ülkemizin
sırrını ele verdiklerinden beri:

ölümsüzlüğünden öte yana göçer acılar
içtikçe içerler, gördükçe gözlerim ihaneti
dikilir durur tan yerinin ortasında bir yara bir yangın
aydınlatmaz gün siyah pecereleri:

şeker pancarını, tütünü çoktan yasakladılar
terörist yatağı yaptılar, bahçe kulübelerinj
unutulur durur bincerce şarkı, kuş sesleri,
gönüllerin harem dairesi harap, binlerce mayın döşeli


binlerce atamayan öğretmen, bincerce türlü üniversiteli,
binlerce liseli gençlerimiz limon satıyor pazarlarda
ve bir o kadarıda işsiz
yönetir devleti kör cahillerin cahilleri:


atıldı hallaç pamuğu gibi orta yere bedenimiz
bedelini ağır ödeyecek belli ki; ana, baba, yar, kardeş
kaldır perçemini yüzüne düşmüş!
bu ayıp senin değil, senin değil bu ayıp, düşlerin karanlığı
somunu arslanın ağzını koyanlar, utansın!
evvel kaputbezi giyerlerdi. şimdi, emperyalistlerin önde gideni ve köpekleri:
insan seçiyorlar tarlada kavun, karpuz gibi zor işimiz.

geldiği yeri unutanları çok gördük. evlât!
en baş satırından en son satırına kadar
iyi bak! iyi oku, iyi ögren tarihini savaş üstüne yazıldı elindeki kitap,
savaş üstüne kuruldu. Cumhurriyet!

bilmezsen, seni allayıp, pullayıp pazara sürecekler

ve hâlâ kan kusmakta yer ile gök!
ve hâlâ susmakta halk! sustukça büyür yasak!
grev etsende sus’a faydası yok! hayata dair
kabak kadar tat vermeyecek yaşamak!

ötesini ne sen sor, ne ben söylüyeyim. evlât, uzat elinden tutayım:
sancısız doğum mu olur?
acıyıda derdide, neşeyi sevincide paylaştıkça güzelleşir yaşamak!

baldıran acısını bandıra bandıra:

bir gün mutlaka doğacak şafak!

Nurten Ak Aygen
06/10/2016