yuğ sufküçük bahcede budanmış ağaca sıkıştı kanadım kimse farketmedi çırpınıp durdu acım hiç ağlamadım yusuf ta ağlamamıştı muhtemelen kuyusuna bağlı umudubütün bi adamdı bu ara yakaramıyorum ey allah enkazdan küs çıkan ķızın gözlerine baka baka benim ellerim hiç kan görmedi onunkiler dua o yüzden gölgemden soluyorum büsbütün soluyorum kanatlarım kuruyor sallantıda kalıyor duvarın başı alıp yüreğimi üstüne sunuyorum kuşlar geliyor en çok gecenin geç vaktinde geliyor elimde ip şol yanlarım melekler çivisine abanmış kuru yarayı sürüyorum yüzüme sen şimdi o kadar güzel kokuyorsun ki uyanasım geliyor ağaran günde |
değerlisin...