SONBAHAR UÇURUYORUM…Ve ben bu gün çok öksüzüm yine Bir umuda sarılmışım benim olmayan Bel bağlamışım başı bitli bir dağa İnekleri başında otlayan Her gün kıyım yaşayana Ele bağlı yaşıyana Gözünün yağını içmişin Yeşillenen mavinin Sararan sonbaharda kızıl yaprakların Bir yudum kahvemin telvesi gösterirken Falında gelecek belirleyisine sarılan Çeşmenin altında nasıl yıkanıyorsa fincan dibi Ah yıkayabilseydik ülkeyi fincan gibi baştan başa Ah fincanı taştan oyarlar balam Adamakıllı azdı günah keçileri Her yer tuzak iş yok güç yok Eş yok dost yok Eş dost kollar gibi görünen nice kör gözlü Düşman beslemişiz koynumuzda Yılanlar bile onlardan daha vefalı sokmaz Hiç olmazsa k’uyruğunu basmadan Seni seviyorum be yokluk yoksulluk Her kötülük şanda şöhretten paradan puldan doğuyor Kardeş kardeşi vuruyor Baba oğlunu oğul babayı takmıyor baba oğulu siliyor defterinden Koltuk sevdasına güzelim dünya güzelim yeryüzü kana boyanıyor Zalimler elinde Senin bana yaptığın ne ki; Anam değilsin babam bacım hiç değilsin Bir lokma ekmek her kapıdan bulunur varya dünya hiç kimseye kalmaz Birader otlar bile yeşerip yeşerip soluyor her sonbaharda Sen bana bakma Elimde neskafem Balkonda çulsuzluğun keyfini sürüyorum Cigaramı üflüyorum mavi bir umuda yelken açtım Yine günümdeyim kısır bir döngünün Sülâlesini satıyorum ver yansın Bulutları yakıyorum yağmur söndürüyor Bende kahrımdan çıkıp bulutların üstünde yatıyorum Dokunmayın burası çok güzel Az sonra yuvarlanıp geleceğim tepelerden İşte kapına kulum yine dünya işlerim Düşünden d’üşüyorum yalnızlığın el pençe Ayak sürtmesinden dil sürtmesinde kapı aralığının Penceresinden bakıyorum Görünmüyor dağların ardı Sen hep böyle kal aşkına yattığım Sebeb tohumları neden niçin Kimbilir nerde kaldı çocukluğum Bir resim çerçevesinde siyah beyaz Unuttuğum Gözlerimi kapıyorum mevsimlerden sen Sessizlik karanlık yalnızlık ve uçurum Dikenler arasında bir gül sarı bir çiçek Solgun kırgın ve her güz sonbahar uçuruyorum Gözlerinden hüznün … Nurten Ak Aygen 23/09/2016 |
Derisi kalın , ince idrakten bihaber ve sayıları her geçen gün artan , aşkı bilmez haramiler yurdunda , yırtıcılar vadisinde ; yolunu ve izini kaybeden ceylan misali , yalnız kalmakmış meğerse ...
İnciler düşürmüşsünüz efendim !..
Kalbi tebriklerim ve saygılarımla...