gelir zamanyazı da bitirdik uzun kış geceleri bekliyor kapıda az daha beklesin üşümek kapağı yırtık bi kitaptan sarkan bi kaç cümle aralığı algın kaygısız nasılsa gelir gerisi yanıbaşımda ölmüştü babam o günden beri başım sağ değil kapının önünde mor erik onunda öyle kolunu boynuma at ayağımıza dolanan yağmuru tekmeleyelim sıçrasın benim saçağım senden ıslak olsun daha çok kuş saklanmış çünkü benim kalbim daha küçük kaldıramaz acıyı |
Babalar gibi gidesim var ama nereye?! Hem babalar, "gibi yaşamanın" mucizesidirler. ( Ölünce ençok onlardır evlatlarına kalp kapakçığı ama mevzumuz bu değil ) misafire gülümsemek, çocukları sevmek ve sevindirmek onların işidir, dişağrılarını ve borçlarını saymıyorum bile..
zira oyunu en iyi babalar oynar, bazı babalar baba gibi oynar anlayacağın..çok baba adam beeee'dirler bazı babalar..
ve oynaya oynaya yürürler ömrümüzden..onlar yürüdükçe büyürler, büyüdükçe büyür onlarla aramızdaki mesafeler..
ups! bu ruh hâli iyi değil..epeydir unutmuştum ruhumu..bu hasretlik nedendir anladım..bedenle ruhum arasında mesafeler oluşmuş meğer..
şşş..." diye biter son sözler.