Köklerim gökyüzü!
size bir sır vereyim bayım
dün gece şiirimin sesini kısıp avazım çıktığı kadar bağırdım apartman boşluğuna düşürdüm ruhumu penceremde astı kendini menekşeler bir taşın üstünde açan çiçek gibi can çekişiyor gövdem toprağım yok anlıyor musunuz bayım köklerim gökyüzü! sırrımı sıkı sıkı tutun bayım cebinize zarf zarf yağmur bıraktım incileri gözlerimden toplayan yok yüzümden kopardılar gülüşlerimi rüzgar alıp gitti dışarda kuruyan düşlerimi sessizliğime ıslandı kuşlar güvertede içimden içime yittim, anlayan yok bayım ruhum kaç parçaya ayrılır kaç yerde ölüp, kaç yerde can bulur bilen var mıdır? susun en iyisi bayım sırrımı n’olur saklayın bin şehir öldü gözlerimde bugün bir meçhul girdap artık gelecek her yarın.. ✒T.Y. |
ha bu kopya demek değil
sadece seslenişler benziyor
ve içi doldurulmuş şiirin.
belki birgün Birhan Keskinin şiirini aşar ve onunkiler kadar tatlı olur değil mi.
elinize sağlık güzel iş olmuş