Ömrümün Yaması
ah gecenin çatlaklarından dökülen sızıntı
sen, âhın doğurganlığı düşlerin kemiğe dokunduğu yerdesin ben tenin kesildiği yerde ertelenmiş bir yılım kaç kez taştık şehirin kapılarına kaç kez çocukluğumuzu anarak uçurtmalar yaptık ruhumuzdan gelinciğin ruhuna dokunarak çağır adımı günlerden telafi sevgilim yıllardan sen... yüzünün çizgilerinden adımlıyorum acılarını gözlerinden damlıyorum yüreğinin denizine duvar dibinde eskiyen küskün bir yüzsün aç perdelerini açık pencerelerden esen taze umutsun... sen ruhumun kızıl örtüsü karanlığımı tortularından arındıran aydınlıksın... sesin, çocukluğunun aynasına masumiyet saklayan büyü ellerini ayırma sevgilim tomurcuklar çatlıyor avuçlarımda sen uçuşmanın gölgesindeki ağırlık ömrümün yaması çiçek kokan bir yarasın... ✒T.Y. |
Şiirin dizelerinde çok güzel bir anlatim tarzı var, haz alarak okudum.
Şiir karın doyurmaz ama gönül doyurur…
.................................................... Saygı ve selamlar..