belki annem şu çiçeği geçirdi
belki ejderhalar kesti yolumu
kollarımı bulsaydım elbet
sarardım, yakın akraba bir atlas gibi boynunu.
yada boynunda yaşayıp,
gözlerinin manzarasında izlerdim denizi.
baldırı çıplak kızların günlük öpüşmesini,
kavimler göçünü,
dünya harbini...
rotatifler yalan satıyor,
yol çizgileri yalan söylüyor sevgilim.
burdan geçti göğsümü ezen kabileler.
işaret parmağım şakağıma tahammülsüz.
bilincimi vestiyerin sağındaki komidinde bıraktım.
bir çakmak ve yeterince benzin bulursam
ateşle oynardım
annem bölerdi oyunumu.
babam çocukluğumu örterdi
bense sana ipotek edersim herşeyi
aklımı rehin alırdı kalbim
dudaklarımda teninin kıtlığı başlardı
dişlerimle kemirirdim yokluğunu
ve yokluğu birçok şeyin
hala avuçlarımda İsa’nın acısı.
bir şişe vay anasını içmiş gibi dönüyor basım
ve hala karınca kararınca  aklımdasın.
ordan mektup yaz bana
ordan sev beni...





pynst.