kağıt para.. Güneş soğurdu mevsimlerce Yollara düşerdi ırgatlar Ayak çatlaklarına acılar yürürdü Tarlalarda büyürdü çocuklar Genç kızlar tarlalarda çürürdü Atıklarıyla büyürdü fabrikalar Okullarda tahta sıralar çürürdü. Adam sayılmazdım o günlerde Herkes beni ayrı öldürürdü Boğardılar sesleriyle Ve ben bütün dillerde susardım... Uzundu günler, upuzundu... Kavuşmak için geceye gün sayardım Ve Allah ım bu ömür ne kadar da uzundu,yaşamak için... Bıkardım... Küçüktü evimiz Yan odada annem öksürürdü Babam yanıbaşımda uyurdu Ve ben bir verimli gibi ölürdüm. Utanarak yürürdüm yollarda Ceketimin içinde küçülürdüm Ne kadar zordu bir yere gitmek Ve izlemek birinin hızlıca geçişini,tenekeden atıyla. Bilirdim kavgayı Kavga bir kuru ekmekti Yine de utanırdım,kavga etmekten Ellerimi unuturdum Ve yüzümü Saçlarım yollara dökülürdü Ve ne zaman baksam aynaya Başka bir yabancı görürdüm Hüzne bulanmış gülüşüyle bana bakardı. Adam sayılmazdım o günlerde Çünkü adam olmak dedikleri kağıt paraydı.. |