Adın ne çocuk
vicdan koymuşlar kendilerine
uykun mu ağır
öykün mü çocuk
ağır basıyorsun toprak acıyor




neyin var çocuk
yanlış zamanda mı geldin
oyuncakların nerede
arkadaşların uğramadı mı hiç
haydi söyle neyin var
sesinde toprak kadar
sessiz mi çocuk




bağırsan bir kere yeri inletirsin
boynun neden eğik duruyor
utanıyorsun gözlerinin içinden
gözlerin bir devri korkutuyor
bağır bana
gel bütün suskunluğun ile vur
neyin var çocuk
hayallerinde mi ölüyor




anneni avuçlarında mı kaybettin
babanı hatırlamıyor musun
söyle en son ne dedin
en son kimi sevdin
kalbin duruyor mu hala
seninde hayatın var mıydı çocuk




canın ne çekiyor şimdi
nereleri hayal ediyorsun
düşünsene çıkmışsın buradan
toprak toprak geçiyorsun
hayallerin batışı izliyorsun
sen kendini doğuruyorsun
yeniden dünyaya
ayakların neden basmıyor çocuk
neden yürümüyorsun





mendilin var mı çocuk
kaldı mı elinde mendilin
bir hayale kaç mendin düşüyor
haydi çıksın sesin
ver oradan bir mutluluk
beş dakikadan uzun sürsün
aşkı anlatacağım sana
hayallerinin karnı doyacak
belki gözlerin ilk defa
başkası için ağlayacak
belki sende bir gün seversin
hayırlı işler çocuk
sana kolay gelsin.











’Gök çe’