Yaşlı bir ağaç gibi yorgun görüntüler...
hakaret eden isyan gibi...
Boş bakıyor yüzler,
bir iğne gibi sivri.. .

Dikenli bahçelerde koşar gibi

küçük bir çocukgibi bakıp gülümsüyorum
bazen şiiri tutmak gerekir hemen bırakmamak
Her bir zerresiyle ziyan

bir çiçek kendini aşağıya atar

taşar gülmeye çalıştığım şey
abartılmış bir savaş gibi
sadece kendine kanar . . .

her his kullanılmış
istekler yalama

kalbim küçülüyor baktıkça
bir taş gibi ağır
buz gibi soğuk ...

bu ortaklaşa bünyeyi

yazdıklarımız ve resimlerimiz
yanacak bir tenekede ...
iyi niyetli bir cadı söndürürken gece lambalarını

baş parmağımla ayırt edici bir kurdela takdım...

hiç bakmadık saf çocukların niyetine
ciddi bir sakatlık geçirdi şiir...

herkesi inandıramadı
havanın boşluklarında kayboldu...

şimdi

siyah giysili şiirler
bir çocuğun dingin yüzünü sevmeyi başaramayan
kara maskeli antikahramanlar.