YOKSULLUK
Çocukluğum acılarla geçti
Yere düşer dizlerim kanardı, Acımadı ki der ayağa kalkardım. Okula yırtık pantolon, Eski ayakkabı ile giderdim. Teneffüs vakti masamda oturur. Veya camdan dışarı bakardım. Beslenme çantam yoktu. Hatırlıyorum da siyah poşet. İçinde yarım ekmek, İçinde beyaz peynir olurdu. Simit tost almaya param yoktu. Arkadaşlarım en iyi şeyler yerdi. Ben yine mutluydum. Bir kalemi silgiyi bir yıl kullanırdım. Arkadaşlarımın kokulu, Silgileri,rengarenk kalemleri vardı. Yağmur yağar dı servisle giderler di. Ben binalara sığınarak, Yağmurdan kaçardım ama nafile, Yine sırılsıklam olurdu ayaklarım. Şimdi büyüdüm arkamı dönüp, Geçmiş tüm yıllarıma, Okul zamanlarıma bakıyorum da. Ben çocukluğumu emeğimle, Hak ederek yaşamışım. Zorluğu varlığı yokluğu öğrendim. Ve en önemlisi de, O saf tertemiz çocuk. Şuan kalem tutan elleri, Hayatı yazmayı başarmış.... Erhan Çuhadar/Sabır Gemisi Mısraları |