YETER Kİ ALLAH DE
En lânetli kapı nefis kapısı
Her insan perişan, onun elinden. Herkesin çektiği daha ziyâde Ya elinden, ya dilinden, belinden. Soramadım ashabını, âlini Gezer durur ayağında nâlini Düşen bilir âşıkların hâlini Düşmeyen anlamaz onun dilinden Kör nefse uyup da çıkarma olay O ister ki her an, çektirsin halay Yeter ki Allah de; gerisi kolay Rabbim vazgeçer mi kendi kulundan? Olan hatırlar mâzide kalsa “Ümmetim” dese de gönlümü alsa Kulağım çınlasa bir selâm salsa Haber gelse nazlı yârin ilinden. Aşkı ile kalsam nefes nefese Herkes kulak assa o güzel sese Güneyden, kuzeye bir rüzgâr esse Ben Sen’i bilirim esen yelinden... 26/06/’16 Hanifi KARA |