Benimlesin çal kapıyı gel!!

Öylesine bir gün işte
yalın ayak kayıp yerle yeksan
göğün yüzünde yıldızlar ve ay
akasya dalında yapraklar çırılçıplak
tohum bağlıyor ıhlamurlar
tatlı esintiler her akşam!


türküler söyler çoşar durur zaman!



siyah noktalar bırakıyor yaslı yaşlı gönüllere
tebessüm ederken ay
dil çkarıp kaçıyor dağların ardından
su yüzüne çıkıyor bir bir yokluğun
durup dururken içimden bir şeyler kopuyor
korkarım ki fazla yaşayamam ben yüzden


bu duyguyla ölürüm çok ihtiyarlamadan



duvarda eski resimler
çekmecende kilitli mevsimler seneler
dört mevsimin en güzeli bahar
İpi çözülmüş bir yumak gibi dağılıyor
solarken bahçede al karanfiller ve güller
gün yine aynı gün!


yüzündeki çizgilerle söyleşir durur aynalar


bir kez daha seninle doluyorum
sensizliğin sonsuzluğunda anlam buluyorum
yokluğun yorgun düşüyor gözlerime
şafak söküyor yok/sun!!

Hiç olmadığın kadar bendesin bu akşam ruhumun sahibisin!


seneler
mevsimler
ay/lar
ve gün!
geçip gidiyor gün dediğin



Nurten Ak Aygen

22.06.2016