Ben Yorgun!
Ah yorgun ben.
bana şair der kimi. kimi cok düşünceli safın biri. birileri icin kolaydı beni kandırmak. birileri icin dişli bir rakiptim saf dışı bırakılacak. Ah yorgun ben. Ah yorgun ben. bazen geceler dökülürdü yanaklarımdan bazen gündüzler cizerdi alnımdaki cizgileri. bazen o kadar kördümki okadar sağır o kadar aciz iki kelime oluşturup dilimi konuşturmaktan bazende detayına inmekten harap vaziyette ölüm perişan. Ah yorgun ben. Ah yorgun ben. cözemedi yine kimse icindekileri oysa cok basittin tanıması için milletin seni tek bir soru gerekti Güven? Ah yorgun ben. Ah yorgun ben. kimi egoları tavan yapmış der onun için O ben! Kimi samimi bulmuyorum söylediklerini öteden beriden. Ama içtenlikle bir kaçı bilirdi gerçeğimi ya ben uyduyordum bu sansasyönetüelliği yada akılsızdı da beceremiyordu kimi bu gizli sırı saklamayı. Bende bu denli güzel becerirdim işte Yalnızlığımı haklamayı Ah yorgun ben. |